Duitsland april 2012

De Veteranen bij onze Oosterburen

Na het zeer geslaagde bezoek aan Düsseldorf vorig jaar, zijn de veteranen ook dit jaar een weekend afgereisd naar Duitsland. De stad die dit weekend onveilig gemaakt zou worden lag wederom in het Ruhrgebied: Leverkusen. Vergeleken met vorig jaar ontbraken de inmiddels vertrokken Patrick en Sigi, net als Thuur en Basje. Zij werden vervangen door Berry en Ronnie. Zo verzamelde zich achttien veteranen zaterdagmorgen op de Heihoef. Hier werd de toon al meteen gezet. Ferry kreeg, omdat hij vorig jaar nog een pyjama mee had genomen, een Borat-onderbroek (bekend uit de film) van Frans Vel.. En hij was hier zo te zien erg blij mee. Toen de bestelling van 18 curry wurst achterop Ferry's busje was geschreven zette de vier auto's zich in beweging richting Leverkusen. De veteranen strandde echter om 11.30 op 25km van de eindbestemming voor een bakkie koffie of wat fris. Ondertussen wist Fred ook nog een broodje te ontvreemden uit het restaurant. Ferry, die nog plechtig beloofd had geen vette hap te nemen voor 12.00, zat echter wel al aan een curry wurst van zeker een halve meter. Hiermee deed hij zijn naam van Kliko Kleinkiskamp, die hij vorig jaar had opgedaan, natuurlijk wel eer aan. Toen iedereen uiteindelijk zijn drankje (of broodje) op had, werd er koers gezet richting het hotel dat uiteindelijk om 12.30 bereikt werd. Hennie en Fred hadden al ver van te voren geregeld dat zij bij elkaar konden liggen, zodat er 's nachts de zender van lichte zeden bekeken kon worden en dat zij 's ochtends samen in bad konden. De koffers stonden nauwelijks op de kamer of Ferry probeerde zijn Borat-broek meteen uit, oordelen jullie aan de hand van de bijgevoegde foto zelf of het een geslaagde poging was. Stef wilde van de receptioniste weten hoe ver het stadion was, toen hij dankzij zijn goeie Duits ("Ist das weit?") uiteindelijk wist dat we met de bus moesten werd besloten eerst een kroeg op te zoeken. Hier werd het weekend om 13.15 officieel ingewijd met het eerste glas bier. Onder het genot van de eerste biertjes kwam al snel de zondag ter sprake. Op "D-day" in de eredivisie wilde Hennie op de terugweg wel graag naar Ridderkerk voor de wedstrijd van PSV te kunnen zien, helaas speelde PSV in Kerkrade tegen Roda JC dus wat Hennie in Ridderkerk moest was mij niet helemaal duidelijk. Toen er voor de derde keer bestelt werd, moest er een bier minder bestelt worden. Dit maakte Stef, overigens weer in perfect duits ("Ein bier weiniger."), duidelijk aan de ober. Daarna werd er toch koers gezet naar de wedstrijd, wat natuurlijk een smoesje was om het weekend een doel te geven. De mensen in de rij bij een eettent in het stadion waren in tegenstelling tot het personeel niet blij met onze komst, want achttien man van eten en drinken te voorzien vergt natuurlijk wel wat tijd. Toen dat eenmaal binnengewerkt (of door Ronnie op zijn jas gesmeerd) was konden we onze plaatsen bij de cornervlag op gaan zoeken. Wederom waren de veteranen getuigen van een slaapverwekkend duel. Het ontbrak er slechts aan dat het 0-0 bleef, want Leverkusen wist een kwartier voor tijd de eindstand van 1- 0 te bepalen. Na de wedstrijd (wederom in een kroeg...) kwam de veteranen dankzij een telefoontje van Hennie vervelend nieuws ten gehore: concurrent RKVVO wist in Nederland hun laatste wedstrijd te winnen waardoor het kampioenschap waarschijnlijk aan onze neus voorbij is gegaan. Desondanks lieten de veteranen zich niet van de wijs brengen, want het eten wachtte op ons. Drie bussen en twee kilometer lopen later arriveerden we net op tijd in het restaurant, wat overigens keurig geregeld was. Maar of zij achteraf zo blij waren met onze komst was maar de vraag. Fred die uiteraard een kindermenu bestelde gedroeg zich er ook naar, want de maiskorrels vlogen over tafel. Maar wat het meest op viel was dat Ferry als enige zijn bord niet leeg had, dus is de naam Kliko Kleinkiskamp nog wel terecht? Nadat de buiken weer gevuld waren werd er genoten van de wandeling naar het een na laatste onderdak van vandaag: dezelfde kroeg als waar we begonnen. Rond een uur of tien werd die kroeg bereikt en zochten de veteranen in de vrij ongezellige kroeg hun plaats, maar waar de veteranen zijn is het altijd feest dus ook hier gebeurde dat. Om half elf haakte aanvoerder Frank G., die nog steeds niet helemaal fit is, als eerste af. Een tijdje later vond Fred het ook tijd om zijn kamer op te zoeken, helaas kreeg hij van Hennie niet de kamersleutel dus probeerde hij de deur te openen met een autosleutel. Toen dat mislukte besloot Fred terug te keren naar de kroeg. Hier steeg het alcoholgehalte bij de meeste veteranen, maar het niveau van de gesprekken daalde. Toen iets na middernacht veel veteranen (inclusief Fred) de kroeg verlieten, greep Berry dit moment aan om het voetbal nog eens uit te leggen. Met Gijs, Jeffrey, Wim, Frank V., Henk en Marc als aandachtige luisteraars begon zijn masterclass. Een van de belangrijkste nieuwe regels uit Berry's verhaal, was dat het bij voetbal de bedoeling is de bal naar iemand in het zelfde shirt te spelen. Om dit te verduidelijken werden op de hangtafel verschillende looplijnen uitgetekend door Berry. Toen de meeste luisteraars het spoor bijster waren, werd de avond afgesloten met (jawel...) een laatste ronde. Iets over half twee zochten dus ook de laatste veteranen hun bed op. De volgende ochtend waren er zeventien veteranen vrij vroeg bij het ontbijt, zoals gebruikelijk liet de Benjamin van de groep dit aan zich voorbij gaan. Wat ik van horen zeggen heb is dat er bij het hotel op een terras nog even nagetafeld werd, waarna ook de webryder zijn bed uit moest want de karavaan zette weer koers naar Eindhoven. Om dit te kunnen bereiken moest Ferry nog wel eerst tanken. Bij het eerste tankstation stond Frank V. bij de pomp, daarnaast stond Frank G. op de stoep geparkeerd en Ferry stond midden op een autoweg. Wie moest er ook alweer tanken...? Juist Ferry, maar hij wilde vanwege de dieselprijs in Nederland tanken dus na een klein oponthoud werd er daadwerkelijk vertrokken. Nadat de veteranen, met uitzondering van de passagiers bij Ferry, nog een tussenstop hadden gemaakt werd de Heihoef uiteindelijk bereikt. Ook Hennie, die eigenlijk in Ridderkerk moest zijn, was hier aanwezig. De meeste veteranen hebben hier het weekend uiteindelijk echt afgesloten. Het was wederom een geslaagd weekend, met de nodige natjes, droogjes en flauwe grappen. Het hotel was weer van alle gemakken voorzien en was net als de plaats in het stadion weer uitstekend geregeld, al zeg ik het zelf. Wel is er al besloten dat de veteranen volgend jaar waarschijnlijk een ander land aan zullen doen als er wederom een weekend georganiseerd zal worden. Nu rest er voor het elftal aankomend weekend (5 mei) nog een barbecue, waarna het seizoen met het zes tegen zes toernooi bij de S.V. officieel weer ten einde is. De webryder, Marc van Hout